وقتی من و تو” ما “می شویم

وقتی من وتو “ما” می شویم
راستی وقتی من وتو “ما” می شویم چه خواهد شد؟
کدامین آرزوست که برآورده نشود؟
کدامین آه است که در سینه بشکند ؟
کدامین دست است که خالی باز گردد؟
کدامین کودک است که لبخند شیرینش به بغضی در گلو مانده تبدیل شود؟
آری وقتی من وتو “ما” می شویم آرزوهایی برآورده می شویم که حتی تصورش را هم نمی کردیم.
“آه” های مادرانی به دعا تبدیل می‌شود که شاید فقط یکبار مادران را دیده ایم.
دستانی سر شار از مهربانی به سویمان دراز می شود که رویای گرفتنش هم برایمان دلپذیر بوده است.
وبغض در گلومانده ی کودکی به لبخند تبدیل می شود که شادی و نشاط را برایمان به ارمغان می آورد.
وراستی این نشاط را در کجای این دنیای پهناور جستجوی کنیم ؟ در کدام میهمانی ؟
در کدام جشن ؟ در کدام مراسم ویا کدام موقعیت ؟….