محبت

به نام خالق زیباییها
آرام روی زمین نشسته بود و با چشمانی درشت و براق به من نگاه می کرد ، به چشمانش نگاه می کردم چشمانی سراسر مهربانی و صداقت و با خود می اندیشیدم خدای من این نگاه چقدر مهربان است و این مهربانی چقدر عمیق …. چگونه باید پاسخ دهم ؟!!
و ذهنم مثل همیشه پاسخ داد : محبت ………. محبت را با محبت باید پاسخ بدهی. اما این نوع محبت بسیار متفاوت است محبتی توام باسپاس ………؟ خدای من توانش راندارم احساس می کنم تمام سلولهای تنم زیر بار این نگاه دارد خورد می شود …………..
چه کنم ………؟ مگر ما چه می کنیم ….؟و ناگهان حسی تازه می یابم باید پاسخ او را این چنین  بدهم : سپاس ………. زیر لب زمزمه می کنم : خداوندا ترا شاکریم و تمامی سپاسمان را به پای قدمهای کوچک کودکی نثار خواهیم کردکه برای ما یک فرصت فراهم نمود ، فرصتی که برای         “ما” و برای” من ” فراهم شده و بوسیله ” او ” ………………
خداوندا خود می دانی که هیچ منتی بر او ، و بر دستان کوچکش نداریم و تمامی آنچه می دهیم برای رضایت توست ، باید از او ممنون باشیم …………و ناگهان …………. صدای لطیف او مرا به اطاق کوچک و محقر آنها باز می گرداند که می گوید : خانم ، لطفا به یاورم بگویید : ” خیلی ممنون ”
و حال مؤسسه خیریه یاوران ایتام در پایان سال ۱۳۸۹ مسؤلیت ۷۳۹ کودک و نوجوان یتیم و نیازمند را عهده دار گشته مسؤلیتی سنگین بر دوشهای ” ما ” و مسلماً از عهده آن با همراهی و همیاری ” شما ” بر آمدیم …… و بر خواهیم آمد ……….
آیا برای توسعه مؤسسه درگامهای بعدی به ما خواهید پیوست ؟!؟ و آیا از این فرصت ” با هم بودن ” می توانیم بهتر و بیشتر از ده سال گذشته بهره ببریم ؟ منتظر پاسخ شما هستیم ………………