و چنین آغاز شد

به پائیز ۱۳۷۹ فکر میکنم و به اولین جرقه هایی که در ذهنمان زده شد برا ی برپائی یک جمع کوچک،و چه زود این جمع کوچک به گروهی بزرگ تبدیل شد .

گروهی با چند صد” یاور” و با توانائی چند صد برابر برای از سر را ه برداشتن سدها. سدهائی که یک خانواده حتی تصور برداشتن آنرا ندارند .

و حال ………………

باز هم فکر میکنم راستی از چه کسی، یا از چه کسانی باید سپاسگزاری شود؟ ……………….

کمی فکر کنیم . نه ……….. باید عمیق فکر کنیم …………..

بسیار عمیق و بسیار زیاد …………..

.بله پیدا خواهید کرد . پیدا خواهید کرد کسی که سپاسمان را براو نثار کنیم ……………..

و او کودکی و یا نوجوانی است با چشمانی زیبا و پر انتظار …………… چشمانی که از زمان رفتن پدر به در خیره مانده و هم چنان منتظر بوده است . ………….

از آمدنش خبری نیست .اما یاوری آمده و مرهمی شده بر قلب پر از رنج او . او را ندیده اما و جودش را حس کرده . حضورش را در خانه اش می بیند و لبخند مادرش را دوباره نظاره گر شده، لبخندی محو و پرامید. مادری که شانه هایش زیر بار مسئولیت خم شده و همیشه نگران است . نگران آینده ……………

آری خداوند را شاکریم و تمامی سپاسمان را به پای قدمهای کوچک کودکی نثار خواهیم کرد که برای ما یک فرصت فراهم نموده . فرصتی که برای “ما” و برای” من” فراهم شده، بوسیله او………………..

خداوندا خود میدانی که هیچ منتی براو و بر دستان کوچکش نداریم و تمامی آنچه انجام مید هیم برای رضایت توست و حتی برگفتن این نیز شرم داریم. مارا هدایتگر و یاری گر باش.
آمین

مهری نوحی

اخبار یاوران

آیا می دانستید با سفارش استند تسلیت، میتوانید ضمن تسلیت به خانواده داغدار در امری نیکو به کودکان یتیم یاری رسانید؟

جهت اطلاعات بیشتر کلیک کنید.